Spotkanie SFSG Poznań

No i stało się – pierwsze oficjalne spotkanie grupy za nami. 

Jak dobrze, że w nocy była zmiana czasu, bo można było w miarę późno odlepić głowę od poduszki, zjeść kilka kęsów naprędce zrobionych kanapek, władować zaspany tyłek do samochodu i ruszyć ustrzelić paru kumpli.

Pogoda wręcz idealna. Zimno w cholerę i słońce razi w zaspane oczęta. Znak, że jednak trzeba się w końcu obudzić.

Po drodze zabieram jeszcze naszą nową koleżankę Paulinę i pędzimy jak najszybciej się da do Złotnik. 

Na miejscu czeka już część ekipy. Pozostali docierają po kilku sekundach. Parę uścisków, szybkie załadowanie na grzbiet gratów i lecimy w teren. To znaczy lecielibyśmy w teren, gdyby był wolny. Ale nic to – szybkie przegrupowanie, mała przejażdżka i już jesteśmy na forcie VIa.
Na nasze kameralne spotkanie fort nadaje się idealnie. Wysadzone w powietrze betonowe głazy pokryły się złotymi liśćmi. Do tego słońce w końcu przestało mi napierdzielać po oczach i mogłem zobaczyć jaki mamy piękny dzień. Klimacik ekstra.

Trzy rozgrzewkowe rozgrywki pokazały co to znaczy zgranie i dynamika w przemieszczaniu. Pod nieobecność Felka to Bosman miał tą niewątpliwą przyjemność pokazać innym jak to jest wyciąć cały oddział w pień i nawet się nie zmęczyć. Dynamika, ruch, zgranie. To jednak podstawa szybkich scenariuszy. 

I tu pauza, bo nadszedł kolejny punkt (a w zasadzie gwóźdź) programu – zjazd na linie.

Z niekrytą obawą o własne zdrowie wysłuchaliśmy krótkiego szkolenia pokazującego jak bezpiecznie zjechać na linie kilka metrów w dół i nie zginąć. Potem tylko pokaz w wykonaniu Bosmana i Fusha i już można było spróbować samemu. I…

… MASAKRA, ALE TA ZABAWA DAJE FRAJDY!

Owszem – było kilka mniej lub bardziej udanych prób. Kilka potknięć, kilka początkowych problemów z obsługą sprzętu i opanowaniem własnego strachu. Ale potem to już było miodzio. Każdy mógł (początkowo z asekuracją, potem samodzielnie) zjechać, a w zasadzie zejść bezpiecznie z kilkumetrowej ściany. I chyba nie było wśród nas jednej osoby, której by się ta zabawa nie spodobała. A mi spodobała się na pewno! 

Potem już tylko kilka ostatnich lansiarskich fotek i powrót do domu na w pełni zasłużony ciepły obiad.

Dzięki wszystkim za świetną zabawę!

Autor: Antek